تا شروه خوانی شاعرم، شاهانه مهمانم نما

تا نکته دانی زائرم، جانانه مهمانم نما

من زائری بارانی اَم کی از خودت می رانی اَم؟

با این دلِ طوفانی اَم، در خانه مهمانم نما

تا شاهدِ شیدایی ام ، بشکن شب ظلمانی ام

شمعِ فروزانم بیا ، پروانه مهمانم نما

ای همره و ای هم زبان، ای راهیِ روشن روان

بازآی و تا پایانِ رَه، مردانه مهمانم نما

ای شاهدِصادق امان، ای ساقی دُردی کشان

پر کن قدح را بی امان، پیمانه مهمانم نما

آورده اند از تو خبر، ای زاده ی خیرالبشر

ازآن مَیِ مستان اَثَر ، مستانه مهمانم نما

آمد ربیع، آمد ربیع، آن ماهِ بی مثل و بدیع

تا بشنوی اَخبارِ ما ، ریحانه مهمانم نما

صد مژدگانی بهرِ من، صد باغِ یاس و یاسمن

با صد قدح از باده ی؛ خُم خانه مهمانم نما

جنّت مکانم در حَضَر، کاوَرده ام از او خَبَر

عیدانه اعطایم کن و، دُردانه مهمانم نما

خیر سرم تا شاعرم، گلواژه ها دَورو برم،

با لطف و احسان و کَرَم، رندانه مهمانم نما

غلامرضا مهدوی