بعثت
خالق جانها صفا ازسرگرفت جبرئیل آئینه ومجمر گرفت مُصحَـفِ حق دررسالت بازشد نفحه ای ازعالم برترگرفت حامِلِ إقرَأ وَ رَب ، روح الأمین، با سلامی اِذنِ پیغمبرگرفت آن پیامِ واحدِ پروردگار، باخود آورد و حرا دربرگرفت درپیِ فرمان حق مولا نبی، دردل آن بتگران سنگرگرفـت بولهب تبّت یدا شد بازنش مشـرکان را رعشه درپیکرگرفت حق تعالی منّتی افزون نهاد دورِهستی نشـأه یِ باورگرفت رَحمَهٌ لِّلعالَمین دل برگـشـود جبرئیل اورا به زیر پرگرفت درنمازونیمه شب رازو نیاز صد پیام از خالق اکبرگرفت رایَتِ اِنّا فَتَحـنایِ مبین، برفرازقـلّه ی خاورگرفت شرحِ صدرِ عقلِ کُل ؛ خیرُالبَشَر، بربَشَرگُلبارشِ داورگرفت خیلِ مستان وخماران در پی اَش ساقیِ رحمت به کف ساغرگرفـت وی سخنهاباخدا گفت وشنید درشبِ اَسراکه بال و پرگرفت سِـرِّحق رادربلاغت بازکرد درغدیرخم ، نبی یاورگرفت شیعیان را لذّتِ مستی چشاند تا علی را ساقیِ کوثر گرفت مهدوی هم لذّت مستی چشید اشکِ شوقی گر زچشمِ تر گرفت
